Bosnalı şehit yakınlarından TİKA Başkan Yardımcısı Çevik’e ziyaret

TİKA’nın destekleriyle üretime katkı sağlayan Boşnak gazi ve şehit yakınları TİKA Başkan Yardımcısı Dr. Mahmut Çevik’i ziyaret etti. Çevik, Twitter hesabından ziyarete ilişkin yaptığı açıklamada şu ifadelere yer verdi:

“Srebrenitsa’da soykırımın yaşandığı 27 yıl önceki acı dolu o yıldan itibaren kalkınmalarına destek vererek birlikte üretim yaptığımız Boşnak gazi ve şehit yakını üreticileri misafir ettik. Onlar da 116 şehit veren Ahmiçi’deki Boşnak anneler gibi tarımsal sanayi tesisine kavuşuyor. Yüzde 75 işsizliğe ve yüzde 95 göçe maruz bırakılan ülkenin Zenica Doboj/Orta Bosna Kantonu’ndan gelen gaziler tarafından verilen dijital pazarlama, e-ticaret, işletme yönetimi eğitimleri ile üretim ve pazarlama güçlerini ve istihdamı arttıracaklar.”

SREBRENİTSA’DA NE OLDU?

Takvimler 11 Temmuz 1995’i gösterdiğinde dünya, insanlık tarihinin gördüğü en korkunç olaylardan birine tanık oldu. Srebrenitsa’da 8 bin 372 Müslüman Boşnak hunharca katledildi. Bu, II. Dünya Savaşı’ndan sonra Avrupa’da yapılan en büyük katliam olarak hafızalara kazındı. Aradan geçen 27 yıla rağmen Srebrenitsa’nın acısı dinmedi. Srebrenitsa’da yaşanan olayların başlangıcı, Yugoslavya’nın parçalanmasına dek uzanıyor. Yugoslavya, 1986-1992 yılları arasında yaşanan iç savaşlar sonrası parçalandı. Ardından 1992’de Aliya İzzetbegoviç önderliğinde yapılan referandumla Bosna-Hersek bağımsızlığını ilan etti. Bağımsızlık kararı ABD, Batılı ülkeler ve BM tarafından kabul edildi. Ancak bu durum Bosna Savaşı’nın çıkmasını engelleyemedi. Sırplar, bölgedeki Boşnak ve Hırvatları uzaklaştırmak için harekete geçti. Kısa sürede Boşnak şehirlerinin pek çoğu işgal edildi.

Birleşmiş Milletler, Bosna’da sivil halkı korumak için altı yerleşim birimini güvenli bölge ilan etti. Srebrenitsa da onlardan biriydi. Güvenli bölge ilan edildikten sonra şehrin 24 bin civarı olan nüfusu 60 bini geçti. Sırp zulmünden kaçanlar Srebrenitsa’ya sığınıyordu. Sırpların Srebrenitsa’ya yaklaştığını gören halk, Hollandalı Birleşmiş Milletler askerlerden kendilerini savunmalarını istedi. Ne var ki bu istekleri kabul edilmedi. Boşnaklar, şehir güvenli bölge ilan edildiğinde ellerindeki silahları teslim etmişlerdi. Sırp ordusu yaklaşırken en azından bu silahların iade edilmesini istediler ama kabul ettiremediler. Dolayısıyla tamamen savunmasız kaldılar.