Rusya, propaganda aracının bir parçası olan ürettiği sahte tarih tezlerine bir yenisini daha ekledi. Rusya Devlet Başkanı Putin'in yarattığı yeni sistem hem Çarlık Rusya'nın hem de Sovyetler Birliği'nin kanlı tarihini benimserken, emperyalist hedeflerle çelişen noktalarda kendi tarihini dahi tersine çevirmekten çekinmiyor.
Kürşad İsmayıl / QHA ANKARA
Rusya, propaganda aracının bir parçası olan ürettiği sahte tarih tezlerine bir yenisini daha ekledi. Rusya Devlet Başkanı Putin'in yarattığı yeni sistem hem Çarlık Rusya'nın hem de Sovyetler Birliği'nin kanlı tarihini benimserken, emperyalist hedeflerle çelişen noktalarda kendi tarihini dahi tersine çevirmekten çekinmiyor.
Rusya Federasyonu Devlet Duması (Parlamentonun alt kanadı) üyesi Konstatnin Zatulin, Kırım'ın Ukrayna'ya bağlanmasının yıl dönümü olan 19 Şubat 2024 tarihinde alınan kararı yasadışı olarak nitelendirirken, iptal edilmesi gerektiğini öne sürdü. Zatulin, "Kırım'ın RSFSR'den Ukrayna SSR'sine devredilmesine ilişkin 1954 tarihli kanunun bugün gözden geçirilmesi ve yasadışı olduğu gerekçesiyle iptal edilmesi gerektiğine inanıyorum" ifadelerini kullandı. Zatulin, Kırım'ın yüzlerce yıldır Rusya'nın parçası olduğu yönünde skandal bir iddiayı öne sürerken, 1954'te Rusya'dan çalındığı yönünde asılsız ve gerçeğe uymayan bir söylemi ortaya attı.
KIRIM, NASIL UKRAYNA'YA BAĞLANDI: RUSYA'NIN KENDİSİYLE ÇELİŞEN TARİHSEL TEZİ
Kırım'ın Ukrayna'ya bağlanma süreci, bugün emperyalist Rus hükumeti tarafından çelişkili bir tarihsel veri olarak insanlara sunuluyor. Ruslar bu devre ilişkin, "Kruşçev teslim etti!" söylemini öne çıkarıyor. Ancak gerçek tarhisel süreç, Kırım'ın bağlanmasına ilişkin ilgili kararın içeriğinin somut nedenlere dayandığını gösteriyor. Rusların sözde Kruşçev'in hediyesi olarak nitelendirdiği devir metninde, "Kırım bölgesinin Ukrayna SSC'ye olan bölgesel yakınlığı, ekonominin ortaklığı ve Kırım bölgesi ile Ukrayna SSC arasındaki yakın ekonomik ve kültürel bağlar dikkate alınarak" ifadeleri kullanılmıştır.
RUS PROPAGANDA EFSANELERİ NE KADAR GERÇEK: KRUŞCEV, KIRIM'I UKRAYNA'YA TESLİM ETTİ!
Nikita Kruşçev, 7 Eylül 1953'ten itibaren yalnızca dört ay boyunca Sovyetler Birliği Komünist Partisi'ne başkanlık etti. Başlıca rakipleri olan Stalinistlerin en güçlü kişilerini iktidardan uzaklaştırdıktan sonra, 1957'den sonra ülkeyi tek başına yönetecekti. Yani Kırım'ın Ukrayna'ya bağlanma kararının alındığı 1953 sonbaharında, Kruşçev'in istediği kararı keyfi bir biçimde tatbik etme lüksü yoktu.
Zaten 25 Ocak 1954'te Sovyetler Birliği Komünist Partisi Merkez Komitesi Başkanlığı'nın devir sürecini değerlendirdiği toplantısına başkanlık eden kişi de Kruşçev değildi. Başkan, o dönemde SSCB hükumetinin başkanı olan Georgi Malenkov'du.
Kırım'ın devrine oy veren üyeler, Nikita Kruşçev'in "kaprislerini" değil, nesnel nedenleri dikkate aldı. Üstelik toplantıya katılanlardan iki kişi Nikita Kruşçev ve Lazar Kaganoviç bir zamanlar Ukrayna SSR'sine liderlik etmiş ve Kırım'ın Ukrayna'ya bağımlılığını anlamıştı.
Kırım'ın Ukrayna'ya devredilmesi, Mart 1953'te ölen Stalin'in hatalarını düzeltmeye yönelik ilk girişim olarak görülebilir. Sonuçta Stalin, 10 yıl önce, 1944'te, yerel nüfus olan Kırım Tatarlarının neredeyse tamamını yarımadadan sürmüştü. Kırım Tatarlarının sürülerek yerine getirilen farklı bir iklime ve farklı bir tarım kültürüne alışmış olan işgalci Ruslar, Stalin'in kızıl hedefini gerçekleştiremezken; Kırım'da acil çözüm gerektiren feci bir durum ortaya çıktı.
Çıkış yolu Kırım'ın Ukrayna'nın kontrolüne girmesi ve ekonomik sorunları bu şekilde çözmesiydi. Durum acil bir çözüm gerektirmeseydi, Sovyetler Birliği Komünist Partisi Merkez Komitesi bunu hiç dikkate almazdı.
BİR BAŞKA PROPAGANDA MİTİ: DEVİR, HUKUKSUZ!
Kırım'ın Ukrayna'ya devir teslim tarihi genellikle 19 Şubat 1954 olarak kabul edilir. Aynı gün, SSCB Yüksek Sovyeti, Sovyetler Birliği Komünist Partisi Merkez Komitesi'nin talebini yerine getirdi ve Kırım'ın RSFSR'den Ukrayna SSR'sine devredilmesine ilişkin bir kararname yayınladı.
Ancak yasal olarak Kırım daha sonra ve farklı bir belgeyle Ukrayna'ya devredildi. Sonuçta bölgeyi değiştirme yetkisi yürütme komitesinde değil, SSCB Yüksek Sovyeti'ndeydi. Yarımadanın başka bir cumhuriyete devredilmesi, inceleme kurulu kararıyla değil, ancak kanunla gerçekleşebilirdi. Bu yasa, SSCB Yüksek Sovyeti'nin 26 Nisan 1954 tarihli oturumunda kabul edildi. RSFSR ve Ukrayna SSR anayasalarında bölgelerinin bileşimine ilişkin değişiklikleri onaylandı. Bu kararın sonucunda Kırım, resmi olarak Ukrayna'nın bir parçası oldu.
RUS PROPAGANDASININ GERÇEK DIŞI TARİH MİTİ: UKRAYNA, KIRIM'A HİÇBİR YATIRIM YAPMADI!
Ukrayna, 1954 yılında Kırım'ı aldığında, yarımadada emperyalist Rusların bıraktığı enkazdan başka hiçbir şey yoktu. Kırım'ı alan Ukrayna, burayı insanların hoş vakit geçirebileceği turistik bir tatil beldesine dönüştürdü. 1958 yılında Ukrayna SSR hükumeti, 96 km uzunluğunda dünyanın en uzun dağ troleybüs hattı olan Akmescit-Aluşta-Yalta güzergahının inşasına başladı. Aluşta'ya giden ilk etap 11 ay sonra, güzergahın tamamı ise 1961'de açıldı.
Ukrayna, Kırım'da Rusların çözemediği su krizini çözüme kavuşturdu. Çözüm olarak Ukrayna, 1961 ile 1971 yılları arasında Kuzey Kırım Kanalı'nı inşa etti. Bu kanala Kahovka Barajı'ndan su sağlandı. Ukrayna tarafından çözülen su krizi, tarımın gelişmesine ve yeni bir iş kolu olan endüstriyel havuz balıkçılığının ortaya çıkmasına neden oldu. Bu dönemde Ukrayna tarafından konutlar, eğitim kurumları, rezervuarlar, limanlar, çocuk ve spor kampları, oteller, tiyatrolar, otobüs terminalleri, pansiyonlar ve sağlık kurumları inşa edildi. Ruslar tarafından atıl durumda bırakılan birçok tarihi eser restore edildi.